ای گل باغ پیمبر که زجور عدوان
شده آزرده رخت از غم و رنج دوران
بودی اندر غم فقدان پدر افسرده
آذرافشان دلت ای سیده ی هر دو جهان
دیده گریان زغم مرگ پیمبر بودت
همدمت اشک بصر بود وفراق وهجران
ظالمین غصب خلافت زعلی بنمودند
تکیه بر جای سلیمان به زده دیو و ددان
ظلم بنموده به پیغمبر وآلش امت
بشکستند ز در پهلوی زهرای جوان
محسنش را بنمودند شهید از ره کین
لعن ونفرین خدا باد به اهل طغیان
زده آتش به در خانه ی زهرای بتول
زین جسارت زده آتش به دل پیر و جوان
فاطمه گشته ملول از ستم قوم جهول
جای بنموده به بستر زجفای دونان
فدکش غصب نمودند وشهیدش کردند
آن دغل مردم مِیشوم بد بی ایمان
در حمایت ز ولایت به فدای دین گشت
بضعه ی پاک نبی فاطمه آن دُرّ گران
به علی گفت مرا غسل بده در شب تار
که نیایند به تشییع من آن دژخیمان
بسپارم به لحد درشب تاریک علی
تا ندانند کجا دخت نبی شد پنهان
بنشین برسر بالین من ای راحت جان
تاشوم راحت از این دار بلا خیز جهان
ندبه بنمود علی برسرخاک زهرا
گفت ای کاش برون اشک علی شد باجان
در عزایت شده سیّال سرشک حسنین
زینبینت زبصر اشک فشان چون باران
زده آتش به دل پیروجوان نخل غمت
تا رهائی شده روحت زتن ای جان جهان
قلم نگار : محمد |
پیام رسان [ قلم]
امروز: 
