ما ملت خدا پرست و مطیع پیامبریم

اسلام دین ما و محبان حیدریم

دلهای ما پر از محبت اولاد فاطمه

از خادمین حضرت زهرای اطهریم

در سایبان چتر ولایت نشسته ایم

از جان مطیع و گوش به فرمان رهبریم

جان بر کفان همه سر در خط امام 

اندر اطاعت سلاله ی زهرا و حیدریم

سال حماسه ی سیاسی و هم سال اقتصاد

آماده ی قیام به دستور رهبریم

سید علی خامنه ای را همه مطیع

بر جمله ی خلایق دنیا مظفریم

فرمان اگر دهد بخروشیم همچو شیر

اندر رکاب حضرت او چون غضنفریم

از یوغ ظالمین رهائی و داریم افتخار

کان در لوای احمد و زهرای اطهریم

ای اسوه ی صبر و استقامت زینب

پرورده ی دامن ولایت زینب

ای زیور وزیب شاخسار توحید

گل بوته ی گلشن نبوت زینب

روشن ز جمال تو چراغ ایمان

محکم ز بیان تو امامت زینب

زیتون مبارکی ز باغ نبوی

اسطوره ی کامل شجاعت زینب

شد جلوه گهت سینه ی سینای علی

ای عالمه ی علوم امت زینب

ریحانه ی با صفای دامان بتول

دُردانه ی تاج با کرامت زینب

در بحر علوم چون تو غواص نبود

بعد از پدر و برادرانت زینب

از یمن ولادتت جهان نورانیست

روشن دل شیعیان جدّت زینب

غرقیم به گرداب گناه و در حشر

داریم همه چشم شفاعت زینب

روشن دل هر کس که فرستد از صدق

صلوات و درود بر جمالت زینب

گردید رهائی ز غم روز شمار

هرکس کند اظهار محبت زینب

عندلیب خوش اَلحان باز مست و شیدا شد

طوطی شکر افشان در قفس هویدا شد

همره صبا دوشم پیک خوش خبر می گفت

هم چو جنت و رضوان سرزمین بطحا شد

بیت خسرو خوبان از تجلی رویش

در جمادی الاولی همچو طور سینا شد

شد خجل ز طلعت او آفتاب و بدر منیر

بهر دیدن رویش زهره در تماشا شد

ساره آسیه مریم در کنیزیش شائق

این فضیلت عظمی هم نصیب حوا شد

درج عصمت و تقوی کنز خطبه و فتوی

زیب صفحه ی تاریخ همچو دُرّ بیضاء شد

آیه ی کریمه ی حلم مظهر صحیفه ی علم

سرو گلشن طه زیب چرخ مینا شد

زینب آن یگانه گهر دُرّ بحر علم پدر

اسوه ی شجاعت و صبر مهر عالم آرا شد

او به خانه ی مولا تربیت شد از زهرا

مجد و هیبت علوی از وی آشکارا شد

همره برادر شد در قیام کرب و بلا

در حراست حرمش همچو شیر هیجا شد

با بیان خود کوبید کاخ ظالمین جهان

بر سر تبهکاران خار چشم اعدا شد

بر رهائی از ره لطف چون نظاره بنمودی

در مدیحت ای بی بی خامه عنبر آسا شد

هرگز نمرده است هر آن کس که شد شهید

جان داده است لیک حیات ابد خرید

جاوید نامشان به صفحه ی تاریخ تا ابد

مهمان به بزم شاهد خود گشت روسفید

از صدر صفحه چون نگری تا به ذیل آن

روشن نموده دفتر تاریخ را شهید

از بدر وخیبر و اُحُد و غزوه ی تبوک

صفین و نهروان وجمل هر یکی سعید

بنگر به حمزه سیدالشهداء غزوه ی اُحُد

عمّ نبیّ خاتم(ص) وآن سیّد رشید

دیدی که بعد قتل چه کردند با بدن

هند سیاه روی زحمزه جگر درید

اندر مدینه گشته برایش به پا عزا

از دیده ها سرشک روان بهر این شهید

از حنظله غسیل ملائک شنو که گشت

خونش روان به غسل زفاف  زتن چکید

محراب کوفه و به بقیع وبه کربلاء

جاری است سیل خون شهیدان رو سفید

آن جاکه خون سبط نبیّ (ص)ریخت برزمین

آن جا حسین (ع) زاده ی زهراء(س) به خون طپید

کرببلا و روی زمین  انقلاب گشت

عرش خدا غلط نکنم بر زمین رسید

تاروز حشر زنده  و جاوید نامشان

هرگز گمان مبر که شهید است ناپدید

گفته خدا به وصف شهیدان راه دین

زندست آن که گشت به راه خدا  شهید

اسلام بیمه گشته رهائی به خونشان

طوبی لِمَن هو بِدَمِ خویش آرمید

در وادی نور گام مردانه زدیم

بر محور شمع سیر پروانه زدیم

افسوس که ما را بجهان یک جان بود

اندر گرو رخش به پیمانه زدیم

در مدرسه الست قالوا گفتیم

بر کنگره عرش برین لانه زدیم

از دوست ندای ارجعی بشنیدیم

از شوق سر افسر شاهانه زدیم

چون جغد نگشتیم در این خان جهان

سیمرغ صفت شهپر جانانه زدیم

در امر امام و رهبر و نضرب دین

تیغ علوی بفرق بیگانه زدیم

در سعی و طواف کعبه کوی حسین

با ترکش خمپاره بسر شانه زدیم

هیهات بگفتیم و نگشتیم ذلیل

از جام شهادت دو سه پیمانه زدیم

در کشتی سبط مصطفی و بم خون

چون نوح شناور شده، کاشانه زدیم

سودا گری آموز رهایی از ما

یک عمر بعشق طلعتش چانه زدیم

روز اول که بشد چشم تو در دنیا باز

بودی از ظاهر و باطن تو سراپای نیاز
خرقه قابله ات پوشش و شیر مادر

کرد از ظاهر و هم باطن تو رفع نیاز
باش هشیار که این یک دو سه روزت نکند

غافل از یاد خدا آخرت این عیش مجاز
آنچه اندر طلبش عمر گرانمایه رود

نیست جز طول امل همره امید دراز
گوش اندر طلب معرفت و فضل و کمال

طاعت کوشش و بیداری و تقوا و نماز
تبری  غیر سه خرقه ز جهان گذرا

نبود ما حصل عمر بجز سوز و گداز
مرد عاقل کند اندیشه که هنگام رحیل

فارغ البال و رهائی بود از کینه و آز

بهار عمر من رفت و ندیدم روی نیکویت

شتاء و صیف بگذشت و ندیدم گلشن مویت
حبیبا مردم از هجران ترحم کن به حال من

نظر هر سوی بنمودم ندیدم حسن دلجویت
سحرگاهان به آب دیدگان خود وضو کردم

نماز عشق را خواندم به محراب دو ابرویت
عزیز مصر دل بنگر بر این حال پریشانم

که با سرمایه اندک روان گردیده ام سویت
تصدق کن مرا با یک تبسم یوسف زهرا

که جان خویش بسپارم ز شوق دیدن رویت
انیس و مونس دلهای زار و خسته و نالان

رهائی اوفتاد اندر کمند تار گیسویت

همت نما و رو به سوی بی نیاز کن

یک دم بیا به مسجد و با ما نماز کن

از دست دیو نفس درآی ای خجسته بخت

تقدیس رب کعبه ی مسکین نواز کن

ما بر صراط مستقیم نمودیم روی خود

تو روی بر در کرم چاره ساز کن

وقت است آن که چنگ به حبل المتین زنی

سر بر قدوم خسرو ملک حجاز کن

سرگرم بر تلاوت آیات روح بخش

لبریز ظرف دل تو به سوز و گداز کن

یاد آور آن زمان که شود موقع رحیل

نفرین به کینه و حسد و حرص و آز کن

بر درگه کریم خطا پوش بی نیاز

قالوا بلی بگوی و تو راز و نیاز کن

ره بر تو باز گشته بشو سالک طریق

ای نور دیده حرف شنو گوش باز کن

نازم به همت تو برای مس وجود

کبریت احمر است تو دستی دراز کن

رمز حیات و راه سعادت برادرم

یعنی کلام حضرت حق اتخاذ کن

مرگ و حیات را تو به قرآن قرین نما

فضل و کرامت من و تو دیده باز کن

ایمن شوی ز برزخ و هم روز رستخیز

طوف حریم کعبه ی اهل نیاز کن

مجذوب جذبه های کلام خدا شوی

یادی تو از رهائی بی برگ و ساز کن

یکتای بی نیاز تو را معرفت دهد

هر روز سوره ای تو به صوت حجاز کن

زجا بر خیز هنگام نماز است

گه حاجت به سوی بی نیاز است

به گوشم می رسد آوای تکبیر

در لطف خدا بر خلق باز است

ز خواب ناز بنما دیده ها باز

وضو از بهر دیدار خدا ساز

رسد از مسجد و گلدسته آواز

مسلمان همت از دنیا به پرداز

چو گفتی حمد و تکبیر الهی

رَهیّ از گمرهی و روسیاهی

صراط المستقیمت هست راهی

به سوی ایزد یکتا پناهی

نماز ای ذکر یار مهربانم

تو ای آرام دل آرام جانم

فدایت هستی و روح و روانم

به راه رستگاری نردبانم

نماز ای مایه ی عزّ و شرافت

هدایت کن مرا سوی سعادت

ره ایمان و توحید و سخاوت

کرامت کن شفاعت در قیامت

توئی آئینه ی تقوا و پاکی

به تاریکی چراغ تابناکی

دلیل ما در این تیره مغاکی

به روز رستخیز ما فکاکی

مرا آنگاه بنمائی شفاعت

که با جان از تو بنمایم حمایت

بود راه رهائی و کفایت

اگر ممهور کردی با ولایت