قال علی علیه السلام: الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ أَعْیَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِی الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ

دررثاء هفتمین روز فراغ استاد فرزانه واعظ شهیر عالم ربانی حکیم فرزانه علامه ذی فنون

حضرت حجة الإسلام حاج شیخ قدرت الله صالحپور رحمة الله علیه

بگذرد فصل زمستان تاگلی خندان شود

چوبهایِ خشک گردد زنده و بُستان شود

بهمن اندر فصل دی از کوهساران بگذرد

آذر ازخورشید بروی تابد وگریان شود

تا شود جاری ز بهمن اشکهای آذری

چشمه ساران جوشد و در دشتها حیران شود

نم نم باران زند برکوه و بر دامان دشت

تا دوباره دشت و دامن سبز و گلباران شود

سالیان سال باید بگذرد براین روال

تا که فصل دیگری از معرفت عنوان شود

براولوالعزم ورسل بایدزمانها بگذرد

تایکی زیبا بشر چون یوسف کنعان شود

بو سعید دیگری فاضل حکیمی بردبار

از در باغ ولایت آید و لقمان شود

تکیه بر منبر زند گوید زِ علم هاهُنا

عالمی فرهیخته روشنگر انسان شود

حجة الإسلام صالحپور کاندر شهرضا

در طریق معرفت او وارد میدان شود

این خطیب فاضل روشن ضمیر از بین ما

طایر روحش به جنّت پر کشد پنهان شود

شهرضا اندر عزای حضرت او داغدار

روح آن مرد خدا در نزد حق مهمان شود

ثلمه ی او کی شود جبران در این شهر و دیار

بوذری پیدا شود یا عابدی سلمان شود

از غم فقدان ایشان قلب ما شد داغدار

خانه ی دلها زِ مرگ حضرتش ویران شود

تسلیت گوییم ما در این عزا  بر خاندان

کِی مصیبت ها (رهائی) گردد و آسان شود

 (اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی)